365bet娱乐

Konsep Buddha 'Kebahagiaan tertinggi'

Dalam Buddhisme, "Kebahagiaan Tertinggi" merujuk pada kenikmatan tertinggi yang dicapai melalui pelbagai cara. Dalam Mahayana, ia adalah kepuasan yang datang dari melepaskan kesenangan duniawi . Ia juga merujuk kepada kebahagiaan yang diraih selepas menerima ajaran Avalokiteshvara .

Dalam Theravada, ia adalah kegembiraan utama yang dijelaskan dalam Bahuvedaniya Sutta, dikaitkan dengan pencapaian nirodha samapatti, melampaui kesenangan deria biasa ^[1]. Ia juga merujuk kepada keadaan kepuasan yang bebas daripada kebencian, kawalan diri, dan pelepasan keinginan dan kebanggaan ^[2].

Nirvana juga dianggap sebagai kebahagiaan tertinggi, pengalaman kebahagiaan sejati oleh mereka yang bijak ^[3]. Ia adalah keadaan yang membebaskan ^[4].

Konsep Hindu 'Kebahagiaan tertinggi'

Dalam konsep Hindu, "Kebahagiaan Tertinggi" merujuk kepada keadaan sukacita dan kepuasan tertinggi yang dicari melalui pelbagai jalan rohani. Dalam Vaishnavisme, ia adalah kegembiraan muktamad yang diperoleh daripada mencapai kedamaian tertinggi dan mengatasi kesusahan ^[5]. Ia juga dikaitkan dengan rasa syukur mendalam yang datang daripada amalan penyembahan dan persembahan estetik di kuil ^[6]. Gopis pula bercita-cita untuk mencapai keadaan kegembiraan yang tinggi yang terikat dengan pengalaman cinta kepada Krishna ^[7].

Dalam tradisi Purana, kebahagiaan tertinggi melampaui kesenangan biasa dan hanya boleh dicapai melalui amalan kerohanian ^[8]. Ia juga merupakan kepuasan yang diperoleh melalui hidup mengikut fitrah seseorang dan penyucian hati ^[9]. Kebijaksanaan juga memainkan peranan penting, dengan kepuasan dianggap sebagai keadaan paling berharga yang dipupuk oleh individu bijak ^[10]. Amalan tertentu, seperti berpuasa dan penyembahan, juga membawa kepada keadaan kepuasan dan kegembiraan muktamad ^[11]. Pengetahuan pula dianggap sebagai kebahagiaan tertinggi ^[12], dan pengekangan diri membawa kepada kegembiraan dan kepuasan muktamad dalam kehidupan ini dan selepasnya ^[13].

Kebahagiaan ini tidak dapat direalisasikan sepenuhnya melalui kehidupan duniawi ^[14]. Kehidupan beretika dan amalan belas kasihan turut menyumbang kepada pencapaiannya ^[15]. Ia juga dicapai melalui amalan kerohanian dan kebenaran ^[16]. Raja Shantanu mengalami kegembiraan yang mendalam, disamakan dengan kepuasan Mahadeva ^[17]. Kegembiraan dan kepuasan yang dialami oleh Madanalasa ketika memegang anaknya menekankan hubungan emosi ^[18]. Kesatuan rohani dengan Brahman juga membawa kepada keadaan kegembiraan muktamad ^[19]. Mereka yang berpengetahuan menganggap pengetahuan sebagai kebahagiaan tertinggi ^[20]. Alarka menemui kegembiraan mendalam dalam menguasai minda, berbanding memanjakan diri dalam keseronokan deria ^[21]. Pengabdian kepada makhluk ilahi, khususnya Vishnu, membawa kepada kegembiraan rohani yang tertinggi . Ia juga adalah keadaan kepuasan dan kedamaian muktamad yang dicari, mengatasi ikatan duniawi . Amalan kebajikan, seperti mandi suci, turut menyumbang kepada pencapaiannya .

Dalam Ayurveda, ia adalah keadaan kesejahteraan dan kepuasan yang dicapai oleh para bijak dengan memahami sains kehidupan ^[22]. Dalam Vedanta, ia dikaitkan dengan pencerahan rohani ^[23]. Dalam Dharmashastra, ia timbul daripada menjalankan tugas dan tanggungjawab sendiri ^[24], dan merupakan tahap kegembiraan dan kepuasan tertinggi yang boleh dicapai ^[25]. Dalam Pancaratra, ia adalah keadaan kebahagiaan dan kepuasan yang dicapai melalui kesedaran rohani dan hubungan dengan ilahi .

Konsep Jain 'Kebahagiaan tertinggi'

Kebahagiaan tertinggi dalam Jainisme adalah tujuan utama yang dicari Amarapati melalui dharma ^[26]. Ketaatan pada prinsip dharma membawa kebahagiaan dan kepuasan tertinggi.

Dharma sebagai jalan menuju kebahagiaan tertinggi, menunjukkan kesenangan dan pencapaian tertinggi ^[27]. Ini merupakan inti ajaran Jainisme yang mendalam.

Konsep Kebahagiaan tertinggi dalam sumber tempatan dan serantau

Kebahagiaan tertinggi in India's history signifies Ananda, the ultimate joy from lovers' union ^[28]. It also embodies love's peak fulfillment, as seen in Jayadeva's poems, a profound experience ^[29]. This concept denotes utmost joy derived from love, or Kusuma's experiences, a significant moment ^[30].